Cucciolo Ducati

Ducati Cucciolo to był czterosuwowy silnik doczepny, zaprojektowany w trakcie i krótko po drugiej wojnie światowej przez turyńskiego prawnika i dziennikarza, Aldo Farinelliego, i opracowany przez inżyniera-samouka, Aldo Leoniego.

Cucciolo. Historia (na podstawie artykułów z Wikipedii i strony www.ducati.com)

Podczas wojny Aldo Farinelli we współpracy z niewielką firmą Siata (Societa Italiana per Applicazioni Tecniche Auto-Aviatorie) z Turynu zaczął rozwijać pomysł stworzenia małego silnika, który można by dołączyć do roweru. Prototyp skonstruowany przez Farinelliego i Leoniego po raz pierwszy został wypróbowany na ulicach Turynu jesienią roku 1944. Przypominający szczekanie dźwięk, jaki wydawał pracujący silniczek zaopatrzony w krótką rurę wydechową sprawił, że nazwano go Cucciolo, czyli „szczeniaczek”. Silnik ważył 7,7 kg i cechował się niskim zużyciem paliwa: na jednym litrze można było przejechać 77 km.

”Gdy tylko doszło do zawieszenia broni, Farinelli po kryjomu – wbrew rozporządzeniom władz – zaczął projektować mały silnik doczepny, który dałoby się bez kłopotu zamontować w każdej ramie rowerowej. Farinelli wiedział, że gdy wojna się skończy, zwiększona aktywność społeczeństwa będzie wymagać dostarczenia mu jakichś środków transportu. Rozumiał też, że ludzi nie stać będzie na kupno drogich pojazdów; nie tylko z racji ceny samego pojazdu, także z powodu trudności w pozyskaniu paliwa. Dlatego jego celem stało się skonstruowanie jak najekonomiczniejszego silnika. Zdecydował się na silnik czterosuwowy o niezbyt dużej kompresji, co pozwalało korzystać z dowolnego paliwa. W porównaniu ze swymi konkurentami, Cucciolo oferował większą moc przy mniejszym zużyciu benzyny: w idealnych warunkach jeden litr wystarczał nawet na 100 km...” (z www.ducati.com)

26 czerwca, ledwie miesiąc po oficjalnym odzyskaniu niepodległości, firma Siata ogłosiła swój zamiar udostępnienia światu silników Cucciolo. Był to pierwszy projekt w branży motoryzacyjnej w powojennej Europie. Kilku biznesmenów od razu zakupiło większe partie silników Cucciolo i zainstalowało je w rowerach, zapoczątkowując sprzedaż kompletnych pojazdów motorowych. Zapotrzebowanie szybko przerosło możliwości produkcyjne firmy Siata. Znalazła więc partnera – firmę Dukati, specjalizującą się w produkcji urządzeń elektrycznych i sprzętów domowych. Zakłady Ducati w Borgo Panigale obok Bolonii zostały zburzone w 1944. Gdy wojna się skończyła, firma intensywnie poszukiwała nowych dróg rozwoju, by znaleźć zajęcie dla swych pracowników. Podpisano więc umowę licencyjną z Siatą, i wkrótce w Borgo Panigale wznowiono produkcję. W 1946 udało się zrobić 15 silników, w kolejnych latach wytwarzano ich już ponad 25 tysięcy rocznie.

W roku 1952, gdy silników Cucciolo sprzedano już około 200 tysięcy, Ducati zaproponowała swym klientom pierwszy moped oparty na tym silniku. Najpierw użyto silnika o pojemności 48 cm³ (Model 48, produkowany do 1954), po nim nastąpił Model 55E i Model 55R. Póżniej pojemność zwiększono do 60 cm³ (Model Ducati 60 i Ducati 60 Sport), a jeszcze później do 65 cm³ (65 Sport, 65T, 65TL i 65TS). Silnik Cucciolo stopniowo był zastępowany silnikiem o pojemności 98cm³, zaprojektowanym w roku 1953; ostatecznie zakończono jego produkcję w roku 1958.